Je bent niet de enige....
In het begin dacht ik dat ik de enige was wie dit overkwam. “Alle” andere mensen die gingen scheiden waren veel jonger en veel korter bij elkaar dan wij.
Maar toen ik mij er meer in ging verdiepen en mijn antennes richtte op lotgenoten kwamen er veel verhalen.
Verhalen die verassend veel leken op mijn verhaal in veel opzichten.
Dat heeft mij geholpen. Je voelt je minder een eenling, een uitzondering.
Maar deze verhalen kunnen je misschien ook wel verdrietiger maken dan je wellicht al bent.
Stop dan alsjeblieft direct met lezen. Dan ben je er - denk ik - (nog) niet aan toe.
Wanneer jij jouw verhaal ook hier wilt zien, of wilt reageren op deze verhalen, mail mij dan.
Uiteraard alles anoniem.
Je vindt mijn mailadres op de contact pagina.
Geef heel duidelijk aan dat je het goed vind dat ik jouw verhaal op mijn site plaats. Dan weet ik zeker dat je daarmee akkoord gaat.
Fijn dat ik mijn verhaal kwijt kan. De verhalen van anderen waren zo herkenbaar dat gaf bij in ieder geval een stuk opluchting.
Wij zijn bijna 29 jaar samen waarvan bijna 17 getrouwd. Ik ben verpleegkundige dus kan overal werken.
Mijn man zit in de scheepvaart als salesmanager wat inhoudt dat het veel kantoorwerk is.
De afgelopen jaren heeft hij veel bazen gehad.
Ging bij een baas weg als hij het niet naar zijn zin had of werd tegengewerkt.
Dit hield in dat wij daardoor ook vele malen zijn verhuisd en ja ik volgde.
Zo'n 9 jaar geleden werkte hij bij een Nederlandse baas, een familie bedrijf.
Hij werd in zijn doorgroei mogelijkheden tegengewerkt en dat heeft hij niet kunnen verwerken.
Kwam in de ziektewet. In die tijd kwamen er ook smsjes binnen in de trant van ik mis je.
Volgens hem waren die verkeerd verzonden.
Mijn wantrouwen is toen gewekt. Ik had daarvoor nooit geen last gehad van dit gevoel.
In sept 2005 is hij gaan werken in Dubai.
Ik zou vanaf 1 nov een jaar onbetaald verlof nemen en dan zouden we kijken of we het zouden aarden daar.
Het was een baan met een leidinggevende functie en werd eigenlijk in het diepe gegooid.
Van sept tot dec was hij alleen daar en ik ben er 2x een week geweest vanwege dat er nog een aantal
zaken geregeld moesten worden waaronder een IVF behandeling.
Op 4 jan zijn we definitief naar Dubai gegaan. Ons huis hadden we wel aangehouden.
Eind feb 2006 ging ik naar huis voor de laatste IVF poging die helaas mislukt is.
Ik zou 4 april terug vliegen maar door een woordenwisseling kregen we een ruzie waarbij er bij hem iets knapte.
Op 30 maart kreeg ik een mail dat ik niet hoefde te komen hij wilde alleen zijn en nadenken.
Op dat moment was hij niet gelukkig en wilde stoppen met ons huwelijk vertelde hij.
Ik ben er 10 weken niet geweest en hadden via de mail contact. Dat waren 10 afschuwelijke weken.
Op 5 juni was ik weer welkom. Ik ben er 2,5 week geweest en ben van ellende weer naar huis gegaan.
Ik werd er genegeerd. In die 2,5 week ontdekte ik op de logeerkamer dat er in de kledingkast een laatje op slot zat.
Ik was toen zo uit het veld geslagen dat ik het niet heb opengebroken.
Op 4 juli ben ik weer terug gegaan naar Dubai want hij zou naar een kuuroord gaan in China vanwege zijn
gezondheid en wilde perse op mijn katten passen. 6 Juli vertrok hij en 's avonds heb ik het laatje opengebroken.
Daar kwam van alles uit aan kopieen van een Chinese vrouw. Ik was in alle staten.
Heb hem gebeld maar hij deed zijn telefoon uit. Er lag nog een fohn elders, niet van mij.
Er was een week geen contact en toen meldde hij zich dat hij terugkwam want hij had het niet naar zijn zin.
Vrijdags kwam hij terug en heb hem geconfronteerd met alles wat ik gevonden had.
Er was inderdaad iemand geweest die hij via de zaak onderdak had gegeven.
Een heel verhaal maar er was niks aan de hand zei hij.
's Avonds lag hij te slapen en ben ik zijn spullen gaan doorzoeken.
Ik kwam op mijn fototoestel foto's tegen van hem samen met een Chinese vrouw en een van haar alleen in lingerie.
De zaterdag heb ik hem daar meegeconfronteerd en weer zei hij dat het niks bijzonders was.
Ik was helemaal stuk. Toch zijn we die dag voor een auto voor mij gaan kijken en eigenlijk was het een hele leuke dag.
De zondag ging de telefoon en ik kreeg die Chinese aan de lijn en die wist mij te vertellen
dat ik ging scheiden en dat zij ging trouwen met hem.
Ik heb toen de telefoon naar hem gegooid en de laptop en ben mijn spullen gaan pakken.
Ik had een ticket geregeld nog voor die zelfde nacht om naar huis te vliegen.
Doordat ik alles bij elkaar aan het zoeken was ging er schijnbaar een knop om.
Ik kwam beneden en hij was verschrikkelijk overstuur. Heeft zeker 2 uur zitten huilen.
Hij wilde mij niet kwijt. Wilde oud met mij worden.
Gaf toe dat hij een keer met haar naar bed was geweest.
Na veel praten en afwegen ben ik niet vertrokken. Maar ik was er kapot van. Nooit had ik gedacht dat het mij zou overkomen.
In nov 2006 zijn we definitief naar Ned terug gekomen.
Hij ging voor een Ned bedrijf werken. Het bleef aan mij knagen en ik bleef controleren.
In mei 2007 ontdekte weer smsjes van haar en weer was het niets.
Ik bleef maar doorsudderen met mijn gevoelens en heb het nooit met iemand kunnen delen vanwege schaamte gevoel.
In dat zelfde jaar hadden we ons huis te koop gezet omdat het te groot was.
Vakantie naar Nieuw-Zeeland geboekt voor feb 2009 en hij kreeg een aanbod van een
Amerikaans bedrijf om voor hen te komen werken.
Dit is ingegaan per 1 sept 2007.
Vanaf die tijd leek het steeds beter te gaan tussen ons.
Hij moest nog wel eens naar het buitenland maar belde soms 3 x per dag vanwege het gemis.
Alleen ik bleef met wantrouwen zitten.
Dec 2007 naar Florida geweest voor een heerlijk vakantie.
Hierna moest hij veel naar Singapore om daar een kantoor op te starten.
In april 2008 ons huis verkocht en kochten we elders een leuk huisje maar kleiner.
Heb veel alleen moeten doen daar hij veel weg was.
Het gevoel bleef goed alleen mistte ik hem heel erg en dat was ook wederzijds.
In sept nog naar Frankrijk geweest. Hij gaf aan gelukkig te zijn met het huis met mij met zijn baan.
Dat gevoel had ik ook. Eindelijk na jaren omdat we continue van het een in het ander rolden.
In Singapore had hij een appartement en zou 5 weken daar zitten en 2 weken thuis.
Ik zou per 1 jan 2009 minder gaan werken en dan regelmatig naar hem vliegen om meer bij elkaar te zijn.
Vanaf sept ging het mis met naar huis toe komen.
In okt was hij 6 dagen thuis. Bij vertrek had hij geen zin om weg te gaan.
In nov zijn we met nog een stel naar Dubai geweest. Ik vloog vanuit Ned en hij vanuit S'pore.
Ik zat zelf niet lekker in mijn vel en voor mijn gevoel was er iets.
28 nov vloog ik terug met de vrienden en hij terug naar S'pore.
De volgende dag belde hij en ik was boos vanwege de hoeveel geld wat er was gepind.
Zo boos dat hij ook boos werd. Wederom geen contact.
Op 15 dec kwam hij naar huis.
Had 2 dagen daarvoor gebeld en gezegd dat hij zijn spullen kwam halen.
Bij binnenkomst geen enkele reactie.
Ik heb gepraat als brugman maar hij was het zat.
Al die ruzie's en dat wantrouwen.
De rest van de week het nodige tegen elkaar gezegd.
Mijn uitdraai van 2 jan naar S'pore lag klaar dus ik dacht nog van oke hij wil nog wel dat ik kom.
Vrijdag 19 dec zou hij om 16.00 naar Schiphol rijden en waarom vraag het me niet
maar die ochtend keek ik in zijn Singaporetelefoon en kwam er 2 smsjes tegen waarvan
weer een van die Chinese.
Mijn wereld stortte in.
Direct de confrontatie aangegaan en als antwoord werd er weer gezegd er is niks.
Voor mij was dit genoeg.
Ik gaf aan te willen scheiden.
Hij heeft zijn koffer gepakt en is om 10.00 vertrokken.
Op 24 dec heb ik nog een email van 4 kantjes gestuurd en daar kreeg ik op 4 jan reactie op.
Hij was het zat maar wilde toch nog de tijd hebben om te denken.
Diep in zijn hart hield hij nog van mij en ik was de vrouw van zijn dromen.
Hij blijft volhouden dat er niets was of is.
Maar goed hij had met de kerst wel in Hong Kong gezeten en die dame woont er vlak bij.
Ik weet het niet meer. Hij heeft lang gezocht naar een appartement in S'pore want het moest iets zijn wat ik ook leuk zou vinden.
Het appartement was eigenlijk te duur maar de baas ging akkoord.
Verder moest het ingericht worden maar dat moest ik doen.
Dan alle plannen voor dit jaar wat betreft reizen daar was hij ook al mee bezig.
Sinds sept is het crisis op de zaak vanwege de crisis in de hele wereld.
Hij moet ook het kantoor opstarten en staat eigenlijk er alleen voor.
Wederom denk ik dat hij aan een burnout zit of er al overheen en het pad kwijt is.
Nou dat kan maar waar ik erg veel moeite mee heb is die smsjes en Hong Kong.
Hij heeft altijd aangeven dat hij geen behoefte heeft aan een ander en geen geheimen heeft.
Maar dit slaat alles.
Vanaf 19 dec weer geen contact tot woensdag 14 jan.
Heeft meer dan een uur aan de telefoon gezeten.
Over van alles en nog wat maar niet over onze situatie want daar is hij niet aan toe.
Ondertussen loop ik thuis tegen muren op.
Gebruik Oxazepam en moet woensdag naar de psycholoog.
Ik heb wel besloten om morgen naar een advocaat te gaan voor een intakegesprek.
Ben al bezig met voorbereidingen ondanks dat het nog niet definitief is.
Verstandelijk gezien moet ik er mee stoppen want dit is geen leven zo maar het idee om straks alleen te zijn is afschuwelijk.
Gisteravond ging ik internet op op zoek naar lotgenoten.
Jouw verhaal met alle gevoelens van pijn verdriet schaamte enzo was zo herkenbaar.
Hierna toch ook de andere verhalen gelezen en de nodige tranen gelaten maar ook een gevoel van opluchting.
Wil je meer verhalen lezen, kijk dan hier: Verhalen van anderen
Op mijn blog schrijf ik regelmatig over alle zaken rondom een scheiding. Over de verwerking, maar ook over praktische zaken.
Klik hier om naar mijn blog te gaan.
Over het einde van een relatie en scheiden is veel geschreven.
Op deze pagina staan een aantal boeken, films en artikelen die je misschien kunnen helpen.
Lees verder
Deze website heb ik in eerste instantie gemaakt voor vrouwen die, net als ik, na een langdurig huwelijk opeens te maken kregen met een ongewenste echtscheiding.
Voor hen voor wie, totaal onverwacht, de bodem uit hun leven geslagen werd.
Hoewel deze site voornamelijk gericht is op vrouwen weet ik inmiddels vanuit de vele reacties die ik heb gekregen, dat deze site ook hulp biedt aan mannen in dezelfde situatie.
En ook vrouwen die een veel kortere relatie achter de rug hebben blijken veel aan deze site te hebben.
Uiteindelijk maakt het niet uit of je nu man, vrouw, jong of oud bent, je gaat allemaal min of meer hetzelfde proces door.
