Je bent niet de enige....
In het begin dacht ik dat ik de enige was wie dit overkwam. “Alle” andere mensen die gingen scheiden waren veel jonger en veel korter bij elkaar dan wij.
Maar toen ik mij er meer in ging verdiepen en mijn antennes richtte op lotgenoten kwamen er veel verhalen.
Verhalen die verassend veel leken op mijn verhaal in veel opzichten.
Dat heeft mij geholpen. Je voelt je minder een eenling, een uitzondering.
Maar deze verhalen kunnen je misschien ook wel verdrietiger maken dan je wellicht al bent.
Stop dan alsjeblieft direct met lezen. Dan ben je er - denk ik - (nog) niet aan toe.
Wanneer jij jouw verhaal ook hier wilt zien, of wilt reageren op deze verhalen, mail mij dan.
Uiteraard alles anoniem.
Je vindt mijn mailadres op de contact pagina.
Geef heel duidelijk aan dat je het goed vind dat ik jouw verhaal op mijn site plaats. Dan weet ik zeker dat je daarmee akkoord gaat.
Ik weet sinds 6 weken dat mijn huwelijk over is zomaar uit het niets althans ik heb het niet zien aankomen.
De laatste tijd verliep het wel wat stroef en was mijn man veel weg voor werk en hobby, hierdoor voelde ik me vaak alleen en had ook weleens de
gedachte is het dit en wil ik zo oud worden.
En die vraag kon ik van me afzetten ja eigenlijk wel ik wil met hem oud worden maar het liefst wel dat we wat meer samen doen.
Dit bleef echter onuitgesproken door mij, daar ik het veel alleen zijn ook kon begrijpen. Mijn man is heel lief en staat altijd voor iedereen klaar ook mensen die hij niet zo goed kent,
hij hielp overal in alle situaties.
Hij was ook veel stiller de laatste tijd en ik heb steeds gedacht blijf maar rustig hij zit tegen een burn-out aan.
Toch waren er ook vreemde dingen hij liep overal met zijn mobiel op w.c. en naar de badkamer dat vond ik vreemd, liet dat ding nergens meer slingeren.
Heb hier ook wel eens lachend een opmerking over geplaatst dat ik dit wel vreemd vond hij verklaarde echter dat hij een oproep van zijn werk kon krijgen en dat was voor mij genoeg hem te geloven.
Verder was er opeens een uitstapje met collegas naar een evenement waar we eerst samen naar toe wilden, echter besloten hadden niet te gaan daar we het progamma niet zo fijn vonden. Uiteindelijk
is hij er na toe geweest met een groepje collegas zonder mij alsnog mee te vragen. Dat voelde niet goed en die avond heb ik de eerste keer gevraagd of er iemand anders in zijn leven was,
maar hij ontkende en ik was opgelucht.
Maar erna gebeurde er nog een paar keer rare dingen, meegaan met een uit stapje waar hij een paar maand van te voren zoiets van had nee ga niet mee geen zin in, en opeens wel dus.
Toen hij die dag weg was heb ik me heel ongelukkig gevoeld en ook gevoeld hij is mee voor een ander.
Verder had hij een cursus van het werk van 2 dagen en wordt er overnacht, hij was niet zo duidelijk met wie hij ging en omzeilde mijn vragen hierover.
Maar ik had de mail van zijn baas gelezen en wist met wie die ging heb hem dit echter niet gezegd. Die avond kreeg ik een fijne app met kusjes en dat was de laatste keer.
De avond erna kwam hij pas om 1u thuis vanaf die bewuste cursus en erna werden de apps na mij toe heel zakelijk.
Het begon echt uit de hand te lopen en ik voelde er iets iets goed mis maar je kunt je vinger er niet opleggen wat. Hij zag er slecht uit, had nergens zin in was niet te motiveren,
hij werd echt ziek en kon de deur niet uit en zijn gedrag na mij toe was heel afwijzend.
Nogmaals gevraagd moet ik me druk maken is er iets, nee was zijn antwoord er is niets en dat ik me niet druk hoefde te maken.
Na 2 dagen had ik het er eigenlijk mee gehad, zijn gedrag en hoe hij er uitzag was letterlijk zeer slecht te noemen.
Dus die avond heb hem aangesproken dat ik nu eindelijk wilde weten wat is er aan de hand was en dat het zo niet verder kon.
Ik had van alles verwacht maar niet de woorden die ik te horen kreeg.
Ja het gevoel is weg en ik houd niet meer van je.
Hij had het hier zelf ook heel moeilijk mee dat voelde ik en zag ik.
Maar het is op dat moment een donderslag bij heldere hemel en de grond zakt onder je voeten uit.
Hij heeft vertelt hoe lang hij hier al mee liep en steeds gedacht had, ik moet het blijven proberen een huwelijk is voor het leven, hij was heel oprecht.
Toch hebben we die avond besloten we gaan de scheiding in, ik kan niemand verplichten om van me te houden, hoeveel pijn me dit ook doet.
Nu zijn we enkele weken verder en inmiddels weet ik dat hij chat met 3 vrouwelijke collega's en een specifiek. Ik ben hier zelf achter gekomen want ondanks mijn instemming met de
scheiding en dat hij zei er is geen ander, bleef ik een onderbuik gevoel houden en het viel me op dat hij steeds stiekum met de mobiel bezig was.
Dus ik ben dingen gaan controleren en bingo, heb hem ermee geconfronteerd en dan krijg je ook uitleg en zegt hij ik heb niets met haar kan alleen goed met haar praten.
Maar het is ook de collega waar hij mee op cursus is geweest! Nou die zat, ik voelde die verklaring als een slag in mijn gezicht.
En toen werd er nog gezegd ze heeft me heel erg goed geholpen met de shit waar ik inzat.
En ook weet ik inmiddels dat hij er nog veel langer slecht inzit hier, dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden, mijn leven is dus zeker al langer dan 2 jaar een grote leugen geweest
waar ik toch heel gelukkig instond.
En vaak denk ik in al mijn emotie en pijn had ik maar dit of dat gedaan. En eigelijk vertel je ook niet aan iemand dat hij zo vaak chat, maar heb ik wel al eens aangegeven als mensen vragen
heeft hij een ander, nee niet op die manier maar wel iemand waar hij goed mee kan praten.
Dus de meeste mensen weten alleen dat hij niet meer van me houd en het gevoel kwijt is, nou moet je zeggen je voelt dan ook dat mensen denken dan zal ze wel een slechte vrouw zijn geweest
en dat ons huwelijk slecht was.
Dit is echter niet zo huwelijk was goed, zeker met ups en downs maar we hebben hele mooie jaren gehad en 2 prachtige lieve kinderen die dit alles
gelukkig goed oppakken en het fijn vinden dat we ondanks alles het proberen goed te regelen, zodat we naderhand zeker voor hun door een deur kunnen.
Mijn kinderen zijn nu mijn houvast en mijn inspiratie om door te gaan om er goed uit te komen.
Heb hem ook gezegd die vrouw kan mij plaats in nemen in je leven, goed met je praten. Zelfs mijn plaats in bed maar een ding kan ze niet overnemen en dat is,
ik ben de moeder van je kinderen.
En op die momenten voel ik me beresterk en voel dan ook ondanks alle verdriet en hartzeer dat ik er goed uit ga komen,
neemt niet weg dat ik nog steeds ondanks alles veel van hem hou en oprecht hoop dat hij zijn rust en geluk gaat vinden.
Hoop alleen dat ik ooit te horen krijg waarom bij hem het gevoel is weggegaan voor mij. Want met die vraag worstel ik en krijg er van hem geen direkt antwoord op,
hij zegt: “Ja het is zoals het is.” en daar moet ik het dan meedoen.
Neemt niet weg dat hij heel zorgzaam is en het goed wil regelen. Voel wel ook dat hij helemaal klaar is met mij en de afstand die hij neemt naar mij toe immens groot is en
dat alles kan ik nu nog niet plaatsen en hiervan wordt ik vaak heel erg emotioneel, dit doet echt pijn.
Wil je meer verhalen lezen, kijk dan hier: Verhalen van anderen
Op mijn blog schrijf ik regelmatig over alle zaken rondom een scheiding. Over de verwerking, maar ook over praktische zaken.
Klik hier om naar mijn blog te gaan.
Over het einde van een relatie en scheiden is veel geschreven.
Op deze pagina staan een aantal boeken, films en artikelen die je misschien kunnen helpen.
Lees verder
Deze website heb ik in eerste instantie gemaakt voor vrouwen die, net als ik, na een langdurig huwelijk opeens te maken kregen met een ongewenste echtscheiding.
Voor hen voor wie, totaal onverwacht, de bodem uit hun leven geslagen werd.
Hoewel deze site voornamelijk gericht is op vrouwen weet ik inmiddels vanuit de vele reacties die ik heb gekregen, dat deze site ook hulp biedt aan mannen in dezelfde situatie.
En ook vrouwen die een veel kortere relatie achter de rug hebben blijken veel aan deze site te hebben.
Uiteindelijk maakt het niet uit of je nu man, vrouw, jong of oud bent, je gaat allemaal min of meer hetzelfde proces door.
