Je bent niet de enige....
In het begin dacht ik dat ik de enige was wie dit overkwam. “Alle” andere mensen die gingen scheiden waren veel jonger en veel korter bij elkaar dan wij.
Maar toen ik mij er meer in ging verdiepen en mijn antennes richtte op lotgenoten kwamen er veel verhalen.
Verhalen die verassend veel leken op mijn verhaal in veel opzichten.
Dat heeft mij geholpen. Je voelt je minder een eenling, een uitzondering.
Maar deze verhalen kunnen je misschien ook wel verdrietiger maken dan je wellicht al bent.
Stop dan alsjeblieft direct met lezen. Dan ben je er - denk ik - (nog) niet aan toe.
Wanneer jij jouw verhaal ook hier wilt zien, of wilt reageren op deze verhalen, mail mij dan.
Uiteraard alles anoniem.
Je vindt mijn mailadres op de contact pagina.
Geef heel duidelijk aan dat je het goed vind dat ik jouw verhaal op mijn site plaats. Dan weet ik zeker dat je daarmee akkoord gaat.
Ik ben 51 jaar en 29 jaar getrouwd geweest met k.
In juni vertelde hij mij dat hij op de zondagavond een afspraakje had.
Ik dacht dat hij me in de maling nam en dat hij naar een collega of zo toe zou gaan, maar toen hij thuis kwam wist ik wel beter.
Hij was helemaal in de wolken, want hij had hand in hand met haar gelopen en er waren vlinders in zijn buik en hij wilde scheiden.
Hij had haar op de chatsite ontmoet en zij was de ware.
Voorheen had hij het nog nooit over scheiden of wat dan ook gehad.
En inderdaad wat ik in de verhalen van de anderen ook wel tegen kwam.
Ruzie zoeken en de schuld bij een ander neerleggen zodat de kinderen zouden zeggen zie wel jullie maakten toch altijd ruzie.
Ik heb hem de deur uitgezet, maar een dag later stond hij voor de deur en zei dat hij nergens plaats had om zijn zaken te regelen en of hij zolang toch nog thuis kon blijven wonen.
Achteraf had ik dat natuurlijk nooit moeten doen, maar hij kende mij natuurlijk goed genoeg om te weten dat ik hem daar niet zou laten staan.
Als ik er niet meer tegen kon zou hij vertrekken.
Maar toen het me allemaal teveel werd zei hij doodleuk dat ik hem er dan maar met een gerechtelijk bevel uit moest laten zetten.
Nu 2 jaar later woont hij samen met haar en ben ik een gescheiden vrouw met 2 nog thuiswonende kinderen.
Het is alsof je leven instort.
Gedumpt voor een dame van de chatsite.
En steeds blijf je geconfronteerd met het verdriet, want dan belt hij met onze zonen, dan gaan ze naar hun vader toe.
Hij is geen dag alleen en ik zit voortdurend in mijn eentje.
Ik kan me heel goed voorstellen dat de kinderen hoe dan ook het contact met hun vader willen behouden, maar het is wel hard dat je op die manier steeds aan hem herinnerd wordt.
En dan zou je verwachten dat hij blij is met zijn nieuwe leven en mij rust gunt, maar hij doet niets anders dan mij tegenwerken.
Ik wilde graag het contact met mijn schoonfamilie aanhouden omdat ik bij hen al 35 jaar over de vloer kom en daar had hij geen moeite mee.
Maar nu komt het er op neer, dat ik elk bezoek dat ik aan zijn familie wil brengen eerst bij hem ,moet neerleggen ter goedkeuring en anders stuurt hij mij weg als hij er toevallig is.
En dat heeft hij ook al eens gedaan tijdens een verjaardag van een broer van hem en niemand die er ook maar op reageerde.
Dus ik ben snel in de auto gestapt en naar huis gereden.
En ook niemand die er ooit met mij nog overgesproken heeft van zijn familie.
Hij wil ook niet even aangeven op welk dagdeel hij naar een verjaardag gaat zodat ik een ander dagdeel kan gaan.
Hij vindt dat ik maar een dag later of eerder moet gaan.maar dan verlies ik toch juist alle gezellige contacten.
En als ze dan wel op de verjaardagen van mijn kinderen en mij komen en ik ze nooit ontmoet zijn het net vreemden voor mij.
Maar daar heeft hij geen boodschap aan zegt hij en als de kinderen bij zijn familieleden op de verjaardag willen komen kunnen ze wel met hen mee.
Hij speelt het slachtoffer terwijl hij mij heeft bedrogen.
Hij wil niet met mij geconfronteerd worden in een kleine ruimte zoals hij het zegt.
Maar volgens mij wil hij zelfs nu hij van mij gescheiden is nog de macht over mij blijven uitoefenen.
Moet ik dan toch alle contacten met mijn schoonfamilie maar verbreken om niet steeds opnieuw geconfronteerd te worden met zijn invloed?
Volgens mij hoopt hij dat ik dat zal doen, dan kunnen de jongens hun verjaardagen voor zijn familie bij hen houden inplaats van bij mij in huis.
Er is geen enkel gesprek mogelijk met hem, want hij wil geen enkel contact met mij.
Als ik iets mee te delen heb of te vragen moet ik hem maar mailen.
Ik word er zo langzamerhand moedeloos van.
Ik wil graag dat de jongens ondanks alles hun normale leven zo veel mogelijk door kunnen laten gaan, maar het wordt me haast onmogelijk gemaakt.
Wil je meer verhalen lezen, kijk dan hier: Verhalen van anderen
Op mijn blog schrijf ik regelmatig over alle zaken rondom een scheiding. Over de verwerking, maar ook over praktische zaken.
Klik hier om naar mijn blog te gaan.
Over het einde van een relatie en scheiden is veel geschreven.
Op deze pagina staan een aantal boeken, films en artikelen die je misschien kunnen helpen.
Lees verder
Deze website heb ik in eerste instantie gemaakt voor vrouwen die, net als ik, na een langdurig huwelijk opeens te maken kregen met een ongewenste echtscheiding.
Voor hen voor wie, totaal onverwacht, de bodem uit hun leven geslagen werd.
Hoewel deze site voornamelijk gericht is op vrouwen weet ik inmiddels vanuit de vele reacties die ik heb gekregen, dat deze site ook hulp biedt aan mannen in dezelfde situatie.
En ook vrouwen die een veel kortere relatie achter de rug hebben blijken veel aan deze site te hebben.
Uiteindelijk maakt het niet uit of je nu man, vrouw, jong of oud bent, je gaat allemaal min of meer hetzelfde proces door.
