- Home
- Hulp bij de verwerking ›
- Over Cambriana
Je bent niet de enige....
In het begin dacht ik dat ik de enige was wie dit overkwam. “Alle” andere mensen die gingen scheiden waren veel jonger en veel korter bij elkaar dan wij.
Maar toen ik mij er meer in ging verdiepen en mijn antennes richtte op lotgenoten kwamen er veel verhalen.
Verhalen die verassend veel leken op mijn verhaal in veel opzichten.
Dat heeft mij geholpen. Je voelt je minder een eenling, een uitzondering.
Maar deze verhalen kunnen je misschien ook wel verdrietiger maken dan je wellicht al bent.
Stop dan alsjeblieft direct met lezen. Dan ben je er - denk ik - (nog) niet aan toe.
Ik ben 49 jaar, moeder van 2 kinderen en werd intussen bijna 4 jaar geleden plots verlaten.
Ik leerde T kennen op het werk, bijna 30 jaar geleden, hij was niet meteen een mooie jongen maar we hadden onmiddellijk
een klik en werden beste vrienden.
Ik had geen makkelijke jeugd gehad en ook hij had thuis wat problemen, we werden elkaars steun en toeverlaat.
Onze vriendschap werd liefde en we zijn getrouwd. We waren gelukkig en beleefden heerlijke tijden, 2 jaar later werd onze dochter
geboren, 8 jaar later kregen we een zoon.
We waren beste maatjes, hadden geen geldproblemen, beide een goede baan, ik was enorm fier op mijn gezin en deed alles
wat ik kon voor hen.
T was een goede vader en echtgenoot, we hadden regelmatig, tot vlak voor hij me verliet, romantische weekendjes zonder de kinderen,
geen vuiltje aan de lucht.
Ongeveer 2 jaar voor de breuk begon de eerste ontevredenheid bij T, hij werkte heel hard en wou steeds meer in het leven,
niets was goed genoeg voor hem. Hij wisselde dikwijls van baan, kocht altijd weer nieuwe spullen maar als de eerste
rush voorbij was na de aankoop, kocht hij weer iets nieuw.
Op een zondagmiddag kwam ik thuis na een bezoek aan vrienden, hij stond zenuwachtig te roken buiten en ik zag meteen dat er iets fout was.
Ik bleef aandringen en het hoge woord kwam eruit, hij wou weg van mij want ik was de oorzaak van al zijn ontevredenheid.
Hij was niet meer gelukkig en wou weer een écht leven, spanning en plezier..Ik hield hem tegen in het leven.
Ik zakte letterlijk door mijn benen en ging zitten op de grond, dit kon ik niet geloven.
Hij had alles uitgezocht, we hadden al een afspraak bij de notaris (!?) om de scheiding in te zetten.
De tijd die daarop volgde was de hel, hij begon te drinken, voornamelijk 's nachts. Toch ging hij elke dag fris en monter naar het werk,
de reden hiervoor zou ik later ontdekken.
Kort daarop bleef ik maar doorvragen of er iemand anders in het spel was en hij vertelde me uiteindelijk dat hij gevoelens
had voor zijn collega K, een jonge, mooie vrouw, ook getrouwd, zij was zijn soulmate en zou hem gelukkig maken.
Hij vertrok en de scheiding werd ingezet. Ik was kapot en bleef maar geloven dat hij terug zou keren.
Een tijdje later kon ik de lening niet meer betalen en moest noodgedwongen onze gezinswoning verlaten.
Kort daarna verhuisde T opnieuw naar 'ons' huis (hij kon de lening makkelijk betalen) en zij trok bij hem in.
Ik was kapot van verdriet, uitgeput, ik at en sliep niet meer, en woog nog 47 kg.
Toen het van kwaad naar erger ging werd ik, op mijn vraag, een tijdje opgenomen in het ziekenhuis.
Na de opname ging ik onmiddellijk terug aan het werk maar ik sleepte me door de dagen, pure rouw om wat was.
De laatste jaren zijn een gevecht geweest via advocaten, voornamelijk om mijn kinderen te kunnen zien.
Nadat hij me verliet, verweet T me plots dat ik jarenlang een slechte vrouw voor hem was en een slechte, dominante moeder voor mijn kinderen.
Druppelsgewijs manipuleerde hij de kinderen tot ze 'uit zichzelf' niet meer bij mij kwamen. Hij zei tegen de kinderen dat ik labiel was en onbetrouwbaar.
Intussen heeft mijn dochter resoluut voor haar vader gekozen en zie ik haar al jaren niet meer.
Mijn zoon zie ik 1 weekend op 2, wat veel te weinig is, maar onze band is wel nog sterk.
Door de jarenlange advocaatkosten is mijn financiële situatie niet opperbest, ik heb gelukkig een goede baan en zeer goede, begripvolle collega's en vrienden.
T is onherkenbaar geworden voor mij, als hij maar even de kans krijgt, haalt hij me naar beneden.
Het verlies van T speelt me geen parten meer, nu 4 jaar later, maar het gemis van mijn kinderen weegt zwaar.
Aan iedereen die deze hel meemaakt, je komt erdoor, sowieso, het is een lange, loodzware weg maar het zal lukken. Ik had zelf nooit gedacht dat dit me zou overkomen.
Wil je meer verhalen lezen, kijk dan hier: Verhalen van anderen
Op mijn blog schrijf ik regelmatig over alle zaken rondom een scheiding. Over de verwerking, maar ook over praktische zaken.
Klik hier om naar mijn blog te gaan.
Over het einde van een relatie en scheiden is veel geschreven.
Op deze pagina staan een aantal boeken, films en artikelen die je misschien kunnen helpen.
Lees verder
Deze website heb ik in eerste instantie gemaakt voor vrouwen die, net als ik, na een langdurig huwelijk opeens te maken kregen met een ongewenste echtscheiding.
Voor hen voor wie, totaal onverwacht, de bodem uit hun leven geslagen werd.
Hoewel deze site voornamelijk gericht is op vrouwen weet ik inmiddels vanuit de vele reacties die ik heb gekregen, dat deze site ook hulp biedt aan mannen in dezelfde situatie.
En ook vrouwen die een veel kortere relatie achter de rug hebben blijken veel aan deze site te hebben.
Uiteindelijk maakt het niet uit of je nu man, vrouw, jong of oud bent, je gaat allemaal min of meer hetzelfde proces door.