Cambriana, verwerking scheiding
Cambriana helpt je bij de verwerking van je ongewenste scheiding.



Het verhaal van een scheiding

Je bent niet de enige....

In het begin dacht ik dat ik de enige was wie dit overkwam. “Alle” andere mensen die gingen scheiden waren veel jonger en veel korter bij elkaar dan wij.

Maar toen ik mij er meer in ging verdiepen en mijn antennes richtte op lotgenoten kwamen er veel verhalen. Verhalen die verassend veel leken op mijn verhaal in veel opzichten. Dat heeft mij geholpen. Je voelt je minder een eenling, een uitzondering.

Maar deze verhalen kunnen je misschien ook wel verdrietiger maken dan je wellicht al bent. Stop dan alsjeblieft direct met lezen. Dan ben je er - denk ik - (nog) niet aan toe.



Het verhaal van T.

Ik zal beginnen met onze voorgeschiedenis, want die is belangrijk, denk ik.

Ik ontmoette mijn man toen we allebei twintig waren. Hij was een onzekere jongeman die erg met zijn uiterlijk worstelde.

Ik was een aantrekkelijke jonge vrouw met al wat relaties achter de rug en een heftige stapperiode en ik wist wat ik wilde in het leven en welke waarden voor mij belangrijk waren. Hij kwam uit een streng christelijk milieu en droeg die waarden ook uit. Enfin, we zijn toen we net 23 waren getrouwd.

Ik merkte wel dat hij geen grote sexuele interesse had, en heb daar veel moeite mee gehad, maar zoals hij zei; Het lag niet aan mij, het lag aan hem, hij heeft niet zo’n grote behoefte, blablaba.

In het begin hadden we het krap, hij had geen werk en lbo niveau, dus ik heb gewerkt en hem gestimuleerd om te studeren en om zijn geluk in de IT te beproeven omdat hij altijd met computers bezig was.

Dit is gelukt, we hebben het goed, hij werkte altijd lang en de laatste jaren veel in het buitenland. Hij heeft hier altijd van gedroomd en ik heb hem die kans gegeven.

De kinderen heb ik voornamelijk alleen opgevoed. Als hij thuis was, hadden we het altijd goed, want we hebben dezelfde interesses, humor enz. echter wilde hij veel vrije tijd achter zijn computer doorbrengen terwijl ik meer een buitenmens ben.

Dus we hebben ook een Eigen leven. Hij wilde dat graag, dus ik gaf hem die vrijheid. Hij is ook met een collega op vakantie geweest naar Hawaii.

En altijd verzekerde hij mij ervan dat hij zoveel van mij hield. Ons seksleven stelde niet veel voor, maar naar hij zei had hij daar geen moeite mee. Ik vind trouw en liefde en wederzijds respect en een basis voor de kinderen belangrijker, dus ik heb hem nooit in de steek gelaten.

Je voelt hem al aankomen. Nu, na negentien jaar, nu mijn jeugd voorbij is en mijn arbeidskansen tot nul zijn gedaald, vraagt hij zich af of er niet ‘meer’ is.

Hij is gaan sporten en trok zich terug, cliché cliché. Ik voelde het, maar heb het uit hem moeten trekken en toen dat eindelijk lukte, kon je de opluchting bij hem voelen en het ijskonijn is geboren.

Hij zegt dat hij niemand anders heeft, maar ik geloof hem niet. Er is op zijn minst iemand op wie hij zijn oog heeft laten vallen.

Ik wist niet dat een mens zoveel pijn kan voelen, dat verdriet zo lichamelijk kan zijn.

Hij zegt dat hij me financieel niet in de steek zal laten, maar ik denk dat dat een belofte is uit schuldgevoel(nog) en koester geen enkele illusie.

Voorlopig blijft hij thuis, tot we de financiële gang van zaken op orde hebben. Ik zal een baan moeten zoeken, wat met mijn ervaring en deze economie erg moeilijk zal worden.

Maar daar heb ik me bij neergelegd. Ik laat het maar even zo, want ik moet eerst mijn hoofd weer even helder hebben. De eerste dagen was ik totaal gebroken door het verraad en de eenzaamheid.

Degene die er altijd voor je was is er niet meer, dus waar moet je heen? Je moet je verhaal kwijt. En mijn emoties voor de kinderen verborgen houden. Mijn maag en hartstreek doen letterlijk pijn en na twee dagen heb ik mezelf moeten dwingen weer wat te eten, omdat ik begon te bibberen.

Ik heb steun aan mijn geloof, maar ik ben er ook achter gekomen dat ik enorm waardevolle mensen om mij heen heb verzameld door de jaren heen. Ze zijn er voor mij en getroosten zich ook alle moeite om een baan voor mij te vinden. Dit vult het gat van de eenzaamheid. Ik ben god zij dank niet alleen.

Hij is niet meteen opgestapt, dus ik heb de tijd om even te herstellen en alles rustig te overdenken, want hoe we alles moeten gaan regelen, is me nu nog teveel, ik kan me niet concentreren.

Maar met mij gaat het goedkomen. Ik ben te waardevol om door hem kapot gemaakt te worden, dat weet ik gelukkig wel. Ik heb het geaccepteerd, wat ik als een wonder beschouw, het is hem menens, hij is er in zijn hoofd natuurlijk al lang mee bezig, ik moet nog beginnen.

Ik vertel het de kinderen niet, tot alles geregeld is. Mijn vader van 82 durf ik het nog niet te vertellen en ik hoop dat hij het niet meer mee hoeft te maken.

Ik vertoon een ijzeren zelfbeheersing omwille van mijn kinderen. Ik laat me niet kennen. Als ik alleen ben huil ik en praten kan ik met vrienden. Het is wel een emotionele achtbaan. Ik neem kleine stapjes en probeer aan leuke dingen te denken en leuke dingen te doen.

Omdat het pas een paar dagen geleden is en ik me nu al een stuk sterker voel, weet ik dat ik dit ga redden, Het zal met ups en downs zijn, maar ik zie op deze site hoe het werkt, en het is fijn herkenningspunten te zien om je aan vast te houden.

Ik haat de onzekerheid en dat die nog jaren zal duren, maar er is geen weg terug, Hij kan niet meer terug, hij heeft me gebroken en ik voel een enorme minachting voor hem, omdat hij zo’n cliché is en denkt dat het gras ergens anders beter zal smaken. Ik wens hem veel succes en hoop dat hij voor zijn nieuwe liefde een gezelliger vent zal zijn.

Maar ik weet zeker dat hij spijt zal krijgen, vroeg of laat. Voor hem hoop ik van niet, want ik weiger te leven met een man die de vrouw uit zijn jeugd bij het oud vuil zet. Ik respecteer hem niet meer en wens niet het risico te nemen dat hij dit ooit weer flikt. Dit is mijn kracht.

Ik heb twee prachtige kinderen, die meer betekenen voor mij dan het leven zelf. Ik had ze beter gegund, maar ik ga het voor hen zo gezellig mogelijk maken. En voor mezelf, ik ga voor het eerst van mijn leven toegeven aan egoïstisch koopgedrag en mezelf verwennen met een mooi jurkje en een nieuwe bril.

Ik kan nog lachen, een zure lach, maar toch. Mij krijgt hij niet klein.





Meer verhalen

Wil je meer verhalen lezen, kijk dan hier: Verhalen van anderen














Alle pagina's

Hoe het voelt

Hoe nu verder

Rouwen om je huwelijk

Acceptatie van je scheiding



Verhalen van anderen

Quotes

Boeken en films

Links



Over Cambriana

Blog

Contact

Links


Blog

Op mijn blog schrijf ik regelmatig over alle zaken rondom een scheiding. Over de verwerking, maar ook over praktische zaken.
Klik hier om naar mijn blog te gaan.

Lees verder

Boeken en films

Over het einde van een relatie en scheiden is veel geschreven.

Op deze pagina staan een aantal boeken, films en artikelen die je misschien kunnen helpen.


Lees verder

Cambriana is er voor jou

Over deze site

Deze website heb ik in eerste instantie gemaakt voor vrouwen die, net als ik, na een langdurig huwelijk opeens te maken kregen met een ongewenste echtscheiding. Voor hen voor wie, totaal onverwacht, de bodem uit hun leven geslagen werd.

Vrouwen en mannen

Hoewel deze site voornamelijk gericht is op vrouwen weet ik inmiddels vanuit de vele reacties die ik heb gekregen, dat deze site ook hulp biedt aan mannen in dezelfde situatie. En ook vrouwen die een veel kortere relatie achter de rug hebben blijken veel aan deze site te hebben.

Uiteindelijk maakt het niet uit of je nu man, vrouw, jong of oud bent, je gaat allemaal min of meer hetzelfde proces door.

Lees verder