Je bent niet de enige....
In het begin dacht ik dat ik de enige was wie dit overkwam. “Alle” andere mensen die gingen scheiden waren veel jonger en veel korter bij elkaar dan wij.
Maar toen ik mij er meer in ging verdiepen en mijn antennes richtte op lotgenoten kwamen er veel verhalen.
Verhalen die verassend veel leken op mijn verhaal in veel opzichten.
Dat heeft mij geholpen. Je voelt je minder een eenling, een uitzondering.
Maar deze verhalen kunnen je misschien ook wel verdrietiger maken dan je wellicht al bent.
Stop dan alsjeblieft direct met lezen. Dan ben je er - denk ik - (nog) niet aan toe.
Helaas ben ik ook ten prooi gevallen van een scheiding waarvan ik nooit verwacht had dat dit me zou overkomen.
Na 26 jaar samen gewoond te hebben en samen een bewuste keuze gemaakt te hebben om te trouwen werden daar nog eens 2 jaar aan toegevoegd, ik prees me gelukkig om met iemand de rest van mijn leven te mogen delen met iemand waarvan ik vond prachtige eigenschappen te hebben die ik belangrijk vindt.
We hadden het goed samen, financiën op orde, 2 fijne kinderen met eveneens fijne partners en zelfs 2 kleinkinderen. Ja, zelfs de vakantie deden we nog elk jaar met z’n allen en tot ieders tevredenheid.
De jaren lagen voor ons, kinderen groot geworden en op zichzelf en kleinkinderen die straks ook door ons van school gehaald kunnen worden en af en toe eens logeren.
De mooie(re) reizen lagen in het verschiet en een aantal reizen had ik al uitgezocht. 
Mijn geluk was groot en trots op ieder om ons heen en voelde me zelfs gezegend om te mogen leven in een groep mensen die zich allen warm opstelden en uitdroegen.
Mijn metafoor van gezin/familie en leven is altijd het volgende beeld geweest; Later als we oud zijn ( 80-85 jaar ) op een bankje kunnen zitten er elkaar aankijken en zeggen; we zijn gestruikeld, gevallen en met z’n allen weer opgestaan. Wat fijn dat we het allemaal gered hebben en kijk nou eens naar onze nakomelingen, ze doen het geweldig en zetten de traditie voort, wat kan het leven toch mooi en warm zijn.
Waren er geen verschillen? Jawel, die waren er ook maar een bewuste keuze maken om te trouwen waar onze kinderen de getuige waren was een bevestiging van het feit dat we samen kozen voor voortzetting van ons samenzijn.
De deceptie was dan ook groot na 1,5 jaar bij het horen van de woorden; ik wil alleen verder.
Het onzeker meisje wat ik leren kennen was inmiddels opgegroeid tot een volwassen vrouw met zelfstandigheid en een te bewonderen afgeronde studie op een goed niveau, hierin was ze al die jaren in gesteund en zachtjes aan werd het tijd voor mezelf.
Ik realiseerde steeds meer dat mijn persoonlijkheid klem liep in zichzelf en eindelijk na 26 jaar wilde ik eens steun krijgen van de partner.
Mijn wereld stortte ineen en vanaf dat moment ben ik 2 maanden in een opname geweest om de klap te verwerken, Onmacht, frustratie, onbegrip en woede waren een paar woorden die ik doorleefde in deze zware periode.
In deze periode 2 maal op een dun lijntje gelopen waarbij 2 momenten die zich openbaarde en dacht; of ik ben morgen schizofreen of ik besef niet meer wie ik ben.
Na enigszins weer overeind gekrabbeld te zijn wisten we beide dat het niet slim was om tijdelijk samen onder 1 dak te blijven. Om tot ons zelf kunnen komen was separatie, rust en ruimte nodig om het nog een kans te geven. In een fijn gesprek van ons samen wordt hard beweert niet op zoek te zijn naar een ander, juist niet wordt zelfs gezegd en dat ik niet bang hoeft te zijn dat de separatie tot scheiding leidt.
Er volgen nog een aantal uitspraken dat dit niet het einde is. Voordat er 14 dagen waren verstreken was de partner al aan het daten met een collega die zich ook al aan het verwijderen was van eigen gezin, hier krijg je nogmaals een klap in je gezicht alsof het op voorhand al afgeschreven was.
Daarop volgde nog enkele maanden van grote onzekerheid waarin ik dacht nog afspraken samen te kunnen voor herstel, maar nu kan ik zeggen dat het alleen maar een rookgordijn is geweest.
Achteraf gezien zijn er meerdere signalen geweest die uiteraard niet waar zijn of ontweken worden voor het beschermen van zichzelf, mijn wereld stort hierbij nog verder in.
Dan komt de klap van het bericht dat de partner wil scheiden, er is nooit de wil geweest om geen enkele poging te ondernemen voor het behoud van ons huwelijk. Het heeft me opnieuw 3 weken gekost om de huilbuien van 5 tot 6 uur per dag ( en slecht slapen ) te overwinnen en na nog 3 maanden huil ik stilletjes over het verlies van mijn wereld die is opgehouden te bestaan.
Begrijp me goed, ook ik heb ( achteraf ) ingezien dat me eigen inzet zeker beter had gekund maar door een onverwerkt verleden dacht ik goed bezig te zijn en dus onbedoeld bijgedragen aan een neerwaartse spiraal maar altijd vanuit een goede gedachten.
Ik ben op zoek naar herstel tussen ons beiden en wil mijn bijdrage veranderen omdat ik me gedragen heb naar een persoon die ik eigenlijk niet ben, maar eerder vanuit opvoeding en maatschappij een karakter is gevormd om te overleven.
Dat ik verder van mezelf afstond was ook een openbaring voor me, door te lezen en begeleiding te krijgen kon ik terug komen naar de warme persoon die ik altijd wilde zijn. Ik tracht antwoorden te krijgen op mijn levensvragen, zeker mijn emotionele kant ( sterk ontwikkelt ) is hierin vertegenwoordigt.
Een aantal brieven die inmiddels per mail plaatsvinden, blijven onbeantwoord en tot op heden van dit schrijven nog niet 1 regel terug gekregen. 
Hier zit vreselijk veel pijn, open vragen die je zelf moet invullen om iets af te kunnen sluiten maar die uiteindelijk gegenereerd worden in het eigen hoofd.
De gedachte de partner nooit meer te zien of liggend in de armen van een ander is alsof je hart en ziel verscheuren. Ik weet dat dit complicaties op ga leveren bij toekomstige gebeurtenissen maar ik moet mezelf beschermen omdat ik hiervoor te emotioneel ben. Zelfs nu bij het tikken van deze beleving rollen de tranen over de wangen van het besef dat het nooit meer wordt zoals ik graag mijn leven had willen afsluiten.
Inmiddels heb ik besloten om elkaar nooit meer te zien, dat is alleen maar een beschermingsmiddel voor mezelf.
De scheiding is eenzijdig en ik weet dat haar tegenkomen een pijnlijke ervaring zou worden en mijn hart zou een sprongetje maken en de emoties zouden de overhand nemen, laat staan de frustratie en woede die inmiddels zo diep mogelijk is weggestopt.
In alle tussenliggende tijd is na 28 jaar lief en leed gedeeld geen enkel respect geweest van de partner, zelfs een vraag als; en hoe gaat het met jou is nooit gesteld. De ‘andere kant ’ stelt zich koud en klinisch op en reageert alleen op formele zaken, ik besta niet meer als een expartner maar als een af te handelen zaak.
Hoe herwin je je eigen vertrouwen na zoveel jaar in iemand gelooft te hebben, hoe groot zou het wantrouwen zijn als je nog iemand zou tegenkomen?
Mijn wereld is verscheurd en vernietigd en wordt nooit meer zoals ik het graag doorleeft zou hebben, dat is de pijn voor de rest van mijn leven en dat allemaal door iemand die het belang van zichzelf boven iedereen stelt zonder rekening te houden met anderen. In mijn wereld sta ik graag in harmonie en empathisch met mijn omgeving, door deze littekens ben ik nu schuw en wantrouwend en weet dat mijn leven getekend is, het wordt nooit meer hetzelfde.
Wil je meer verhalen lezen, kijk dan hier: Verhalen van anderen
Op mijn blog schrijf ik regelmatig over alle zaken rondom een scheiding. Over de verwerking, maar ook over praktische zaken.
Klik hier om naar mijn blog te gaan.
Over het einde van een relatie en scheiden is veel geschreven.
Op deze pagina staan een aantal boeken, films en artikelen die je misschien kunnen helpen.
Lees verder
Deze website heb ik in eerste instantie gemaakt voor vrouwen die, net als ik, na een langdurig huwelijk opeens te maken kregen met een ongewenste echtscheiding.
Voor hen voor wie, totaal onverwacht, de bodem uit hun leven geslagen werd.
Hoewel deze site voornamelijk gericht is op vrouwen weet ik inmiddels vanuit de vele reacties die ik heb gekregen, dat deze site ook hulp biedt aan mannen in dezelfde situatie.
En ook vrouwen die een veel kortere relatie achter de rug hebben blijken veel aan deze site te hebben.
Uiteindelijk maakt het niet uit of je nu man, vrouw, jong of oud bent, je gaat allemaal min of meer hetzelfde proces door.